Zw?aszcza ostatni wers jest bardzo przekonuj?cy, i te? si? z nim w pe?ni zgadzamy, ?e "góra jest góra" i basta. Wracaj?c z kr?gu poezji do rzeczywisto?ci: za nocleg zap?acili?my 1700 (zwyk?a op?ata) + 154 (co? w stylu klimatycznego), w sumie 1854 SIT (37 z?) za miejsce na stryszku w pokoju 7-osobowym, tzw. skupnem leziscu. Kartka pocztowa ze znaczkiem kosztowa?a z kolei 190 SIT (4 z?). Tak wi?c ceny nie by?y wcale niskie, ale za to widoki by?y za darmo i nikt nie kaza? za nie p?aci?, bo oko?o osiemnastej wiatr rozwia? deszczowe chmury, wysz?o s?o?ce i by?o co podziwia?.

Rych?a i niespodziewana pobudka nast?pnego dnia rano, jak? zrobi?y nam panie sprz?taczki, wyrwa?a nas ze snu. Czytali?my w przewodniku, ?e w tych górach pogoda utrzymuje si? od rana do godziny szesnastej, siedemnastej a potem zazwyczaj pada deszcz. Taki stan rzeczy potwierdza?y zreszt? nasze dotychczasowe do?wiadczenia. Wszyscy tury?ci wstawali o godz. 5-6 rano, o godz. 7 schronisko by?o ju? puste. Równie? i my postanowili?my zbytnio si? nie oci?ga?, zje?? szybko ?niadanie i ruszy?, tym razem na Triglav (2864 m n.p.m.)

Triglav to najwy?sza góra Alp Julijskich, jak równie? ca?ej S?owenii. Wznosi si? pomi?dzy dolin? Vrata na pó?nocy a kotlin? Velo Polje na po?udniu. Kopu?a zwie?czona jest szczytami Triglava i Ma?ego Triglava (2725 m n.p.m.) i wznosi si? na wysoko?? 300 metrów ponad p?askowy?em otaczaj?cym szczyt. Od pó?nocy p?askowy? ten ko?czy si? w?sk? pó?k?, poni?ej której znajduje si? wspomniana ju? wcze?niej Triglavska Severna Stena, czyli pó?nocna ?ciana Triglava o ??cznej wysoko?ci ok. 1200 metrów i 3000 metrów szeroko?ci, uwa?ana ze jedn? z najpot??niejszych ?cian w ca?ych Alpach. Wizerunek Triglava widnieje na godle S?owenii wraz z faluj?cym Adriatykiem i trzema sze?cioramiennymi gwiazdami z herbu miasta Celje. Naturaln? spraw? jest wi?c fakt, ?e wielu S?owe?ców wej?cie na ten szczyt uwa?a za punkt honoru.

Droga ze schroniska do podej?cia pod kopu?? nie by?a trudna, natomiast dalej trzeba by?o porusza? si? po powbijanych klamrach i ?a?cuchach i, niestety, po?ród sporej ilo?ci turystów. Jednak wchodzenie na Triglav przy zachowaniu zdrowego rozs?dku i w dobrych warunkach pogodowych nie powinno sprawia? trudno?ci. Po oko?o 30 min od podej?cia pod ?cian? znale?li?my si? na szczycie. Na szczycie znajdowa?a si? metalowa "puszka" ze sto?kowym dachem, któr? w 1895 roku z inicjatywy ksi?dza Jakoba Aljaza wzniesiono jako schron dla trzech osób w razie niepogody. Jednak w czasie burzy przebywanie wewn?trz nie tylko nie chroni?o, ale wr?cz zwi?ksza?o zagro?enie pora?enia piorunem. Pomys? wi?c by? chybiony, ale puszka osta?a si? do dzi? i stanowi obiekt, przy którym fotografuj? wszyscy tury?ci. My równie? nie omieszkali?my tego zrobi?. Na szczycie sprawdzili?my, ile stacji ?apie nasz walkman, a potem ruszyli?my w dó?, przez Ma?y Triglav. Niespodziewanie zacz?? prószy? ?nieg! Zrobi?o si? na par? chwil bardzo ?wi?tecznie i zimowo, a po g?owie zacz??y chodzi? kol?dy. Zeszli?my do schroniska Dom Planika (2408 m n.p.m.), gdzie wypili?my pyszn? herbat?, przegryzaj?c j? waflami za 250 SIT. Dalej ruszyli?my do Trzaskiej ko?y, zupe?nie pustym szlakiem, na którym nie spotkali?my nikogo. Krajobraz by? i?cie ksi??ycowy, otacza?y nas bia?e ska?y, s?o?ce pra?y?o z góry i dooko?a zalega?a cisza, przerywana echem niesionym od odg?osów pokrzykuj?cych ze szczytu Triglava S?owe?ców. O wpó? do pi?tej doszli?my do naszego schroniska.