Po drodze mijamy szeregi buddyjskich m?ynków modlitewnych, zawieraj?cych tybeta?sk? mantr? "Om mani padme hum", co w dos?ownym t?umaczeniu znaczy: " niech ?yje klejnot w kwiecie lotosu", czyli Budda. Ponadto napotykamy na kapliczki, tybeta?skie p?yty modlitewne i powiewaj?ce kolorowe buddyjskie chor?giewki. Wyra?nie czu? blisko?? Tybetu. Zmieni? si? te? krajobraz. Wegetacja jest znacznie mniej bujna, cho? i tak zdumiewaj?ca jak na t? wysoko??. Domy zbudowane s? z kamienia, jako opa? s?u?? odchody jaków i krów. Na dachach domów znajduj? si? spi?arnie, cz??ciowo pod go?ym niebem. Pada tu rzadko, a s?o?ce i suchy wiatr doskonale konserwuj? ?ywno??. W?a?nie s? ?niwa i dachowe magazyny zape?niaj? si?. B?d? s?u?y?y przez ca?? zim?.

W ko?cu docieramy do Manang'u (3540 m); tu zafundujemy sobie dzie? aklimatyzacji zanim wyruszymy wy?ej. Niektórych turystów ju? dopad?a choroba wysoko?ciowa, a nie ma z ni? ?artów, w skrajnych przypadkach doprowadza do ?mierci! Wczesne jej objawy to ból g?owy, zm?czenie, sko?owanie, przyspieszona praca serca i brak apetytu. Nudno?ci i wymioty, silny ból g?owy, zaburzenia równowagi, ko?atanie serca i suchy kaszel to objawy, przy których nale?y szuka? natychmiastowej pomocy. Tylko szybkie zej?cie do ni?szych partii gór przynosi popraw?. S?o?ce te? pra?y znacznie silniej ni? na w tropiku na po?udniu Indii.

W schronisku podaj? nawet lasagne, a stek z jaka nale?y do specjalno?ci kuchni. W ogóle obfito?? serwowanych tu potraw szokuje! Tak obszernego menu i tak dobrej jako?ci jedzenia nie powstydzi?aby si? niejedna restauracja.

Dzisiejszy dzie? mieli?my sp?dzi? na le?eniu brzuchami do góry. Postanawiamy jednak wspi?? si? do Lodowego Jeziora na wysoko?ci 4600m. Ju? po nied?ugiej wspinaczce zauwa?amy, ?e ka?dy nadmierny wysi?ek, ka?de przyspieszenie kroku, ko?czy si? zadyszk?. Ponadto wieje strasznie zimny wiatr. W po?owie drogi spotykamy wracaj?cych z jeziora turystów z naszego hotelu. Okazuje si?, ?e wyruszyli?my za pó?no i postanawiamy zawróci?. Reszt? dnia odpoczywamy i omawiamy dalszy plan wyprawy. Decydujemy si? i?? od razu do Thorung Phedi, a nie jak sugeruje przewodnik Lonelyplanet, do Letdar. W ten sposób zaoszcz?dzimy dzie?. Wszyscy czujemy si? doskonale, wi?c zdobycie Thorung La bez kolejnego dnia aklimatyzacji wydaje si? rozs?dnym rozwi?zaniem. Z hotelowego dachu rozpo?ciera si? wspania?y widok na góry. Nad nami Gangapurna (7454 m) i jej lodowiec zasilaj?cy ma?e jezioro niedaleko schroniska.

Po porannej sesji zdj?ciowej ruszamy w drog?. Krajobraz staje si? jeszcze bardziej surowy. Wszyscy zamieramy z wra?enia, gdy na wysoko?ci naszych g?ów bezszelestnie przelatuje wielki i dostojny orze?. Có? za pi?kny widok! Napi?cie w grupie ro?nie. Boj? si? ?eby nikt nie dosta? objawów choroby wysoko?ciowej. Oznacza?oby to konieczno?? zej?cia ni?ej, a zapada? ju? zmrok. Pokonali?my dzisiaj 1000 metrów wysoko?ciowych. To ca?kiem sporo jak na jeden dzie?! W Thorung Phedi (4591 m) s? tylko dwa hotele. Warunki sparta?skie, ale nikt nie zostaje tu d?u?ej ni? jest to konieczne. O prysznicu mo?na zapomnie?, cho? w takiej zimnicy i tak nikt nie my?li o k?pieli. Siedzimy w cz??ci jadalnej razem z reszt? turystów. Za oknem Gangapurna w promieniach zachodz?cego s?o?ca. Do jedzenia zamawiamy sma?one ziemniaki z cebul? i du?? ilo?ci? czosnku. Dowiadujemy si? od jednego z tragarzy, ?e czosnek zmniejsza ryzyko powstania choroby wysoko?ciowej. Proponuje nam nawet, ?eby na czas jutrzejszego podej?cia trzyma? z?bek czosnku mi?dzy z?bami! S?dz?, ?e nie skorzystamy z tej porady. W oczach pozosta?ych w?drowców wida? jakby niepokój, napi?cie i l?k przed nadchodz?cym wyzwaniem. Osobi?cie boj? si? nocy. Co je?li kto? zachoruje? Nie mog? zasn??, ci??ko z?apa? g??boki oddech, serce wali jak szalone. Oby tylko dotrwa? do rana.