Niedziela Osa - Stohy - Wielki Wierch

Po sprawiedliwym (ale nie równym) podziale prowiantu wyruszamy przez krzale w stron? grzbietu Stohów. Pocz?tkowo w?t?a ?cie?ynka ginie w zaro?lach, ale po chwili b??dzenia natrafiamy na regularnie deptany p?aj. Zaraz potem mamy sposobno?? pozna? smak serpentyn, o których wspomina? napotkany le?nik. ?oimy ostro pod gór?. Zlani potem wychodzimy na jeden z bocznych grzbietów. Na pó?nocnym zachodzie wida? ju? g?ówny grzbiet Bor?awy z jakimi? instalacjami, w dali doszukujemy si? Pikuja. To nasza pierwsza nagroda za trud dojechania tutaj i wniesienia ci??kiego wora te par?set metrów. W drodze na Stohy jeszcze par? razy mijamy si? z par? Czechów, wydaj?cych si? beztrosko st?pa? ze swoimi lekkimi plecaczkami (chyba nie mieli te? ani mapy, ani kompasu, bo cz?sto si? z nami konsultowali).

Przed nami Stohy z dwiema tajemniczymi bia?ymi kulami, wg miejscowych pozosta?o?ci? po jakiej? stacji radarowej. Lekko trawersujemy wierzcho?ek, kieruj?c si? w stron? Wielkiego Wierchu. Na przyjemnym plateau, troch? os?oni?ci od wiatru z pó?nocy, rozbijamy obóz.

Nieopodal znajdujemy miejsce po ognisku, troch? drzewa i ?lady po rodakach w postaci resztek "Gazety Wyborczej". Woda znajduje si? niestety opodal, misja jej lokalizacji zostaje zlecona specjalnemu pododdzia?owi. Nagrod? za trudy dnia jest ry? z soj? i mielonk? oraz wieczorna t?cza.