Idziemy obejrze? atrakcje Ouidach: ?wi?ty las - miejsce, gdzie mo?na zobaczy? ró?ne rze?by voodoo (nie najlepsze). Jedyna ciekawa rzecz to drzewo, które w 1986 roku przewróci?o si?, a ?e by?o ?wi?te, po kilku dniach podnios?o si?... Ze ?wi?tego lasu idziemy na spacer drog? niewolników. Po drodze ?wi?tynki voodoo, ociekaj?ce krwi?, oraz.. olbrzymie rzesze pielgrzymów z dorocznej pielgrzymki na pla?y.

Wracamy do hotelu, a tam ?ukasz ma wg naszego termometru 38,5 stopni C, sraczk?, dreszcze, rzyga i mówi, ?e bol? go mi??nie... Wsiadaj? z Kasi? na mototaxi i jad? do szpitala. Po krótkiej dyskusji (- "Szpital jest nieczynny, prosz? przyj?? pojutrze". - "A co je?li to malaria". - "Prosz? przyj?? pojutrze", itd). ?ukasz zostaje zbadany: nie ma malarii, ale za to 39,5 stopni, wi?c dostaje zastrzyk. W tym czasie do szpitala policja przywozi ofiar? wypadku: facet z nog? po?aman? w harmonijk?, ca?y we krwi. Nie ma chirurga, trzeba po niego pos?a?. Lekarz dy?urny, dla zabawy, ca?y we krwi straszy Kasi? i ?ukasza.

Wieczorem po?egnalne piwo w sympatycznej knajpie.

Rano romantyczne po?egnanie i w drog?. Znowu we dwójk?. Pierwsze 2 godziny to tradycyjnie dziwna pustka, ale pó?niej ju? odnajdujemy si? w naszej podró?y. Doje?d?amy do Cotonou, gdzie sp?dzamy ok. 1,5 godziny czekaj?c, a? nape?ni si? taxi. I znowu jest tak jak by?o: my we dwójk? i nasi czarni wspó?towarzysze. Jedziemy do Parakou. Nasz kierowca jest bardzo sympatyczny i o dziwo niebywale ostro?ny. Pomimo ?e jedzie 150 km/h, zwalnia, gdy widzi rowerzystów lub pieszych. Po drodze mijamy przewrócon? ci??arówk?, poci?g... Jakie? 40 km przed Parakou urywa si? ko?o. Czy?by koniec podró?y? Ale? sk?d! Nadje?d?a taksówka, w której s? tylko trzy osoby, w zwi?zku z tym ca?a nasza weso?a siódemka (wraz z kierowc?) ?aduje si? do samochodu. Pi?? osób z przodu, pi?? z ty?u i w drog?.

W Parakou nocujemy w hotelu Les Canaries (po targach 5000 CFA), gdzie wraz z Beni?czykami kibicujemy Mali - w ko?cu trenerem Mali jest notre frere Henry Kasperzak.

Z samego rana ruszamy do granicy z Nigrem. Tu krótka podró? do granicy na mototaxi, szybkie formalno?ci na obu posterunkach, znowu mototaxi do Gaja (5 km) i l?dujemy w innym ?wiecie: m??czy?ni w turbanach, s?aba znajomo?? francuskiego, domy z czerwonej gliny z p?askimi dachami, a zamiast buszu - piasek z rzadkimi krzakami.

Po dwóch godzinach czekania minibus si? zape?nia (pi?? osób w rz?dzie) i ruszamy do Niamey. Podró? d?uga i m?cz?ca: droga w fatalnym stanie, a kierowca jest wyj?tkowo niekumaty i zaliczamy wszystkie dziury. Na szcz??cie zostaje nam to wynagrodzone - widzimy trzy ?yrafy (my?leli?my, ?e nie ma ich w zachodniej Afryce, tymczasem ostatnie 60 ?yje w?a?nie pomi?dzy Niamey i Dosso).

Do Niamey doje?d?amy ok. 21.30. Bierzemy taksówk? z Gare do ambasady Algierii (ma tu by? dobry nocleg w guesthouse wolontariuszy francuskich). Niestety, Lonely Planet wprowadza nas w b??d. Ko?o ambasady Algierii nie ma nic. Okazuje si? jednak, ?e taksówkarz wie, gdzie powinni?my jecha?. W guesthousie nie ma jednak miejsc i kieruj? nas do niemieckich wolontariuszy tu? obok (drogo - 5000 CFA/osob?, ale bardzo przyjemnie: pierwsza od prawie 3 miesi?cy ciep?a woda). Jeszcze tylko godzinna k?ótnia z kierowc? o pieni?dze. Uczestniczy w niej ca?a ulica - wszyscy staj? po naszej stronie i taksówkarz godzi si? na i tak z?odziejskie 3000 CFA. Wyko?czeni idziemy spa?.