Przed paru laty ?wi?towali?my wesele Volkera i Annelies w Rotterdamie, w hotelu "New York". Hotel ten mie?ci si? w dawnej siedzibie kompanii transatlantyckiej. St?d kiedy? wyrusza?y statki, wioz?ce emigrantów do Nowego Jorku. Budynek kompanii po?o?ony by? na ko?cu d?ugiego pó?wyspu w porcie, w s?siedztwie magazynów, warsztatów naprawczych i budynków portowych. Hotel urz?dzono w tym budynku, nie zmieniaj?c jego charakteru: czerwona, nieotynkowana ceg?a, pod wysokimi stropami rury i stalowe pomosty, pokoje urz?dzone po sparta?sku. Patrz?c z okien na przep?ywaj?ce statki, my?la?am o ludziach, którzy st?d wyruszali na Nowy Kontynent.

Volker i Annelies te? mieli jecha? do Ameryki. Wprawdzie nie na zawsze - ale na dobrych par? lat. Zaraz po ?lubie zlikwidowali mieszkania w Europie, spakowali meble do kontenerów i wyruszyli do Nowego Orleanu. Postanowili?my ich tam odwiedzi?. A przy okazji Teres? i Andrzeja, mieszkaj?cych w San Francisco. To "przy okazji" to by? mój pomys?, ?wiadcz?cy o mojej znajomo?ci geografii... Naprawd? wydawa?o mi si? to blisko...

Lot z Frankfurtu do Nowego Orleanu trwa siedem godzin. W Chicago przesiadali?my si?, czekaj?c trzy godziny na dalszy lot. Poniewa? mia?am wiz? ameryka?sk?, to pytano nas jedynie o: kontakty z terrorystami, podejrzane osoby, które kr?ci?y si? ko?o naszych baga?y, dat? pakowania walizek oraz czy jacy? nieznajomi nie dali nam do zabrania tajemniczych przesy?ek. Na pytania o przynale?no?? do organizacji faszystowskich, wcze?niejsze skazania za przest?pstwa kryminalne lub zbrodni? ludobójstwa, zamiar pracy w USA jako prostytutka lub sutener(ka?), posiadanie narkotyków lub zamiar handlowania nimi - odpowiedzia?am ju? wcze?niej, sk?adaj?c wniosek o wiz?. Nasze walizki zosta?y obw?chane przez "beagle brigade", d?ugouche psy z takim w?a?nie napisem na kaftaniku. Psy szuka?y przewo?onej ?ywno?ci. Tablice informacyjne g?osi?y, ?e to wszystko w celu ochrony interesów rolnictwa ameryka?skiego.