Nadesz?a pora na zmian? lokalu. Z tego, co mówi? ch?opaki, idziemy teraz do klubu. Maj? by? ta?ce, fajna atmosfera, no i b?dziemy mogli napi? si? piwa, co w sercu muzu?ma?skiego kraju nie jest codzienno?ci?.

Znów kluczymy po ciemnych zau?kach. Ju? dawno stracili?my orientacj?, co gdzie jest, a szczególnie, jak wróci? do hotelu. Jednak jak na razie to nas nie martwi. Po drodze mijamy ma?y sklep z p?ytami CD i sprz?tem graj?cym. O dziwo, mimo ?e jest ?rodek nocy, sklep jest otwarty. Prowadzi go chyba jaki? znajomy naszych przewodników, bo witaj? si? serdecznie. Wst?pujemy wi?c na chwil?. Korzystaj?c z okazji, kupuj? p?yt? z syryjsk? muzyk?. ??czy ona tradycyjne rytmy ze wspó?czesnym wykonaniem. Wol? to ni? polecan? przez sprzedawc? p?yt? miejscowej wersji Ricky'ego Martina.

W ko?cu trafiamy do klubu. I znów w?skie, niskie przej?cie, zako?czone tym razem mocnymi drzwiami. Nad nimi neon - z arabskimi znaczkami. Wchodzimy. W ?rodku europejski wystrój i arabski klimat. Lokal to dwie sale. W jednej prawie ca?? przestrze? zajmuje bar, a w drugiej jest par? stolików i miejsce do ta?czenia. W rogu stoi DJ.

Z tego, co wida?, nasi znajomi s? tu dobrze znani. Co chwila witaj? si? z kim? i pozdrawiaj? kiwni?ciem r?ki. Mimo to nie udaje nam si? zdoby? miejsca przy stoliku. Stajemy wi?c przy barze i zamawiamy po butelce miejscowego piwa. Wra?enie - arabskie piwo nie zdoby?oby raczej mistrzostwa ?wiata.

W tym czasie DJ na zmian? puszcza utwory dobrze znane z radia (ech, ta globalizacja) i arabskie kawa?ki. Tradycyjna muzyka arabska w nowoczesnym wykonaniu cieszy?a si? wi?kszym powodzeniem. Parkiet zape?nia? si? ta?cz?cymi. Wiele osób klaska?o w r?ce i ?piewa?o. Ten klimat porwa? i nas. W??czyli?my si? do ta?ców.

Godzina 00... kto by tam patrzy? na zegarek Arabska muzyka, arabskie ta?ce, arabska noc...

- Chodzie zaprowadzimy was do taksówki - oznajmi? nam Darek. Wida? mia? ze swoim kumplem co? jeszcze w planach, bo wyra?nie chcieli nas ju? odes?a? do hotelu. Swoj? drog?, my te? ju? czuli?my si? nie?le zm?czeni. Nie oponowali?my wi?c zbyt mocno.

Wychodzimy i znów trafiamy w ciemne zau?ki. Tym razem jednak po paru krokach jeste?my ju? na zwyk?ej ulicy. W dali wida? plac, który przypomina skrzy?owanie dworca autobusowego z postojem taksówek. Idziemy w tamtym kierunku, przechodz?c obok ma?ego baru. W zasadzie by? to ruszt ustawiony w witrynie domu. Dolecia? nas zapach jedzenia. Nie ma co, cz?owiek je?? musi. Zamawiamy wi?c po falafelu. Okazuje si?, ?e nasi przewodnicy znaj? te? pracuj?cego tutaj w barze Kurda. Zachwalaj? jego wyroby jako "best falafel in Damaskus".

Obok baru pojawia si? ?ó?ta rozklekotana taksówka. ?apiemy j?. Jeszcze tylko ?egnamy si? z ch?opakami, wymieniamy e-maile, u?ciski r?k i wsiadamy. Kierowca nic nie ma przeciwko zabieraniu pi?tki pasa?erów. Rusza ra?no na spotkanie nadchodz?cego dnia. Przemykamy przez puste ulice. Jednak ze sob? do taksówki zabrali?my te? kawa?ek arabskiej nocy. Z samochodowego radia rozbrzmiewa muzyka, a wszystkie gad?ety pozawieszane nad oknem kierowcy bujaj? si? w jej takt. Ta chwila by?a warta ca?ego dnia. Szalona taksówka wiezie nas niczym wycieczk? szalonych turystów na spotkanie kolejnych atrakcji... ale o tym mo?e innym razem.