Tymczasem przed granic? zebra?a si? ju? grupka pieszych Rumunów i uradzili?my zatrzyma? nadje?d?aj?cy "handlobus". Uda?o nam si? dopa?? go na granicy i wsi???, mimo niezadowolenia celnika. Dzi?ki temu by?em ?wiadkiem, jak si? traktuje handlarzy - zreszt? bardzo mi?ych ludzi. W ten sposób przewieziono mnie za darmo (!) do Arad. Chyba mia?em troch? szcz??cia. Dworzec w Arad tchnie prawdziw? Rumuni?: ogromny i bardzo zaniedbany. W barze jakie? podejrzane typy, a i jedzenie te? ryzykowne. Bilety kupuje si? na godzin? przed odjazdem danego poci?gu w jednej jedynej kasie do tego przeznaczonej, a rozpozna? j? mo?na po kartce z napisem stacji docelowej. Na ?cianie wisi cennik, który u?atwia orientacj?. Pieni?dze rumu?skie s? ogromne i - jak kiedy? w Polsce - dostaje si? je plikami i plikami wydaje te wielkie p?achty. Nawiasem mówi?c, mia?em k?opoty z kupieniem lei zarówno w Polsce ("Panie, kto dzisiaj je?dzi do Rumunii?"), jak i na W?grzech ("A ja my?la?am, ?e pan chce kupi? jakie? powa?ne pieni?dze!"). W ko?cu naby?em je na granicy. Uwaga na zegary: w Rumunii jest inny czas ni? na W?grzech, ale w Arad zegary i tak chodz? ka?dy sobie.

Poci?g zabra? mnie do Craiova (bez przesiadki w Timisoarze), gdzie wyl?dowa?em ok. 3 rano. By? zaniedbany i brudny, mia? wielkie, w za?o?eniu wygodne kanapy, ale teraz ju? bardzo zu?yte. Wymagano dop?aty do miejscówki, ale na szcz??cie pani w kasie sprzeda?a mi j? automatycznie (po?apa?em si? dopiero w poci?gu). Craiova to wielki dworzec, tylko nowocze?niejszy. W ?rodku nocy kr?ci si? tam niez?e ludzkie zoo. Na pi?trze w restauracji (nawet niebrzydkiej) mieli tylko kaw? i piwo. Kawa by?a niez?a i ta?sza ni? barszcz. Wypi?em trzy. Przy stolikach ludzkiego zoo ci?g dalszy, podczas gdy telewizor nad barem pokazywa? "Beverly Hills". Wygl?da?o to jak kpina ze spo?ecze?stwa.