"Diabla Gardziel" nie jest jedynym celem w?druj?cego po argenty?skim parku. Poza szlakiem kolejki jest jeszcze kilka innych bardzo ciekawych tras przebiegaj?cych po dwóch p?tlach tzw. górnej i dolnej. To mniej wi?cej godzinne w?drówki po trasach, które kieruj? nas do pozosta?ych wodospadów po?o?onych przy wspomnianej wyspie ?w. Marcina. Tak czy inaczej dojdziemy do kawalkady wodospadów tworzonych przez praw? odnog? spadaj?cej w dó? rzeki.

Wodospady Escondido, ?w. Marcina, Mbigua, Bernabe Mendeza i Bossettiego umiejscawiaj? si? niemal w jednym pó?kolu uskoku, tworz?c znowu wyj?tkow? panoram?. Mo?emy tak?e przeprawi? ?odzi? na sam? wysp?. W tym zakresie serwis jest bezp?atny, w przeciwie?stwie do znanych nam z brazylijskiej strony wycieczek pod sam wodospad. Tu równie ekscytuj?co p?ynie si? pod wodospad ?w. Marcina. Koszt równy cenie biletu wst?pu do parku, wi?c ch?tnych wcale nie brakuje. Przeprawa na wysp? wyd?u?a nasz? wycieczk?, cho? to dzi?ki temu mamy okazj? odbycia marszruty le?n? g?stwin?. Dotrze? w ten sposób mo?na do punktu obserwacyjnego pozwalaj?cego przyjrze? si? jeszcze raz wodospadom znanym ju? nam ze strony brazylijskiej: du?ej Rivadavii oraz tworz?cym jej kaskad? Muszkieterom. Poprzednio patrzyli?my na nie na wprost, teraz przygl?damy im si? z profilu. Widok te? niezapomniany.

Idziemy dalej oznakowana ?cie?k? i dochodzimy do skraju wyspy, sk?d na wprost rysuj? si? bia?e oblicza ca?ej kolekcji wodospadów z prawej odnogi, ze ?w. Marcinem na czele. Cho? widzieli?my ju? je, w?druj?c "górn? tras?", to jednak nie ?a?ujemy naszego wysi?ku bo widok w pe?ni rekompensuje nam trudy przedzierania si? przez wysp?. Dodatkowo mamy okazj? usi??? i pokontemplowa? spokojnie to co widzimy, tym bardziej ?e w pobli?u niewielu zwiedzaj?cych. Chyba wi?c dzia?aj? ostrze?enia, ?e marszruta po wyspie wymaga wi?kszej sprawno?ci i mo?e by? m?cz?ca. Rzeczywi?cie jest troch? m?cz?ca, zwa?ywszy ?e za nami ca?y dzie? w?drówek i tyle wra?e?.

Wracamy, u?wiadamiaj?c sobie, ?e przed nami jeszcze ca?kiem d?ugi marsz do wyj?cia z parku oraz ?e chcemy jeszcze zd??y? na ostatni autobus do Foz. Rezygnujemy wi?c z jeszcze jednej tzw. ekologicznej trasy, która zaprowadzi?aby nas do Salto Arrechea, wodospadu, do którego doj?cie prowadzi przez d?ungl?. Opuszczamy park przy okazji ?a?uj?c, ?e nie mo?emy zosta? na noc w jakim? jednym z parkowych hoteli. Dobiegaj?ce z pobliskiej d?ungli odg?osy dzikich zwierz?t, czy widok wschodz?cego s?o?ca nad paruj?cym lasem tropikalnym to podobno atrakcje warte ka?dych pieni?dzy. Niestety, nie tym razem. Pozostaje jedynie zrobienie sobie zdj?cia z szopem praczem, który tu czuje si? bardzo oswojony i wracamy do naszego hotelu, na brazylijsk? stron?.

Rano ju? na koniec, udaje mi si? jeszcze podjecha? do Parku Ptaków. Usytuowany w pobli?u wej?cia do Parku Narodowego, wi?c dojazd ?atwy autobusem. W parku jest ponad 1000 ptaków ze 150 gatunków. Zwiedzaj?cy maj? ?wietne mo?liwo?ci obserwacji. Marsz odbywa si? po kilometrowej, specjalnie urz?dzonej, le?nej ?cie?ce. Przy niej znajduj? si? ogromne ptaszarnie, dzi?ki czemu mo?liwy jest bezpo?redni kontakt z ptakami. Wreszcie mo?na zobaczy? z bliska s?ynne tukany, b?d?ce znakiem promocyjnym wodospadów. Jak si? okazuje, istnieje w ogóle dziewi?? gatunków tukanów. Ten brazylijski to tzw. Toko Tukan, dziobak ca?kiem zreszt? sympatyczny. Mnie jednak najbardziej podoba?y si? motyle. Trudno jest wyobrazi? sobie, ?e mog? by? takie pi?kne i takie ró?norodne. Ogl?daj?c je mamy ochot?, tak jak one, unie?? si? w powietrze. Zreszt?, by? mo?e si? nawet unios?em. W Brazylii nie takie rzeczy si? zdarzaj?. Trzeba tam pojecha?.