W Pare-Pare zaczyna si? te? górzysta cz??? drogi do Tana Toraja. Droga prowadz?ca przez pasmo górskie Latimojong, otaczaj?ce dolin? Torajów od po?udnia, ma tylko 110 km, ale przejazd trwa ponad 6 godzin! Wspina si? ona stromo na prze??cze, wije si? pomi?dzy szczytami. Poniewa? wi?kszo?? podró?y przez góry odbyli?my w popo?udniowym s?o?cu, widok ciemnych gór, p?yn?cych na dnie dolin strumieni i mgie? o?wietlonych nisko padaj?cymi promieniami, tworzy? niesamowit? gr? ?wiate? i kolorów. Pi?kne. W?ród wielu atrakcyjnych widoków jest te? jeden do?? nietypowy. W miejscowo?ci Kalosi otwiera si? widok tzw. "Góry erotycznej", która wygl?dem przypomina ?e?skie narz?dy p?ciowe. Nazwa ta nadana zosta?a 15 lat temu przez jednego z turystów w?oskich, który zauwa?y? nietypowy kszta?t wzgórza. Od tamtej pory jest to ?elazny punkt zwiedzania Sulawesi Po?udniowego. Na tarasie widokowym znajduj? si? dwie ma?e kafejki, gdzie mo?na odpocz?? przed dalsz? drog?, odetchn?? ?wie?ym górskim powietrzem i wypi? fili?ank? doskona?ej miejscowej kawy "Arabica Kalosi", do której podaje si? imbirowe ciasteczka.

Trzydzie?ci kilometrów dalej, na mo?cie nad górskim strumieniem zobaczyli?my ozdobn? bram? w kszta?cie tradycyjnego domu Torajów i napis "Witajcie na Ziemi Torajów" (Selamat Datang ke Tana Toraja). Tego wieczoru dojechali?my jeszcze do Rantepao (dalsze 25 km), gdzie bez problemów znale?li?my hotel (ok. 6 USD za noc - poza sezonem) i udali?my si? na zas?u?ony odpoczynek po 10 godzinach jazdy.

Tradycje mieszka?ców Tana Toraja s? nierozerwalnie zwi?zane z filozofi? "aluk to' dolo", co oznacza "drog? przodków". Trudno nazwa? ich wierzenia religi?, gdy? oficjalnie Torajanie s? wyznawcami protestantyzmu zbli?onego do Holenderskiego Ko?cio?a Reformowanego. Niemniej filozofia i tradycje odziedziczone po przodkach stanowi? bardzo wa?ny element ich ?ycia, a przede wszystkim ?mierci. To w?a?nie w Tana Toraja istnieje niespotykana na terenie ca?ego archipelagu malajskiego kultura ?mierci. ?mier?, czyli w wierzeniach "aluk to' dolo" po??czenie si? z duchami przodków, jest najwa?niejszym wydarzeniem w rodzinie. St?d te? tak wielk? wag? przyk?ada si? do uroczysto?ci pogrzebowych. Nawet po krainie Torajów kr??y powiedzenie, ?e "dopiero po ?mierci ?yje si? naprawd? dostatnio". Wynika? to mo?e z faktu, ?e koszty pogrzebów powoduj? cz?sto zad?u?enie ca?ej rodziny na wiele lat. Oficjalne uroczysto?ci odk?ada si? do momentu uzbierania odpowiednich ?rodków. Rodzina przygotowuje uroczysto?ci nawet wtedy, kiedy bliski zmar? na morzu lub daleko od domu i nie ma nawet najmniejszych szans na powrót cia?a do rodzinnej wioski. A tradycja pogrzebowa nie jest prosta.

Zaraz po ?mierci cia?o zmar?ego jest zawijane w wielowarstwowe ca?uny i przechowywane w specjalnym pomieszczeniu w domu, a? do nadej?cia w?a?ciwego momentu do zorganizowania uroczysto?ci pogrzebowych. W obecnych czasach nie trwa to d?u?ej ni? kilka miesi?cy. Z regu?y wi?kszo?? pogrzebów odbywa si? po zako?czeniu zbioru ry?u, zbiegaj?cego si? ze szczytem sezonu turystycznego i przerw? wakacyjn? w szko?ach.